Site icon Sweetrush

Jak powiedzieć dziecku o śmierci psa

Jak powiedzieć dziecku o śmierci psa

Gdy przychodzi moment, w którym trzeba powiedzieć dziecku o śmierci psa, nie jest łatwo, a rodzic musi się zaangażować oraz wykazać szczególną empatię. Czas pożegnania jest dla dziecka trudny, ale istnieją sposoby, które mogą pomóc poradzić sobie ze stratą.

Jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci psa

Rozmowa o śmierci zawsze wiąże się z trudnymi emocjami, stresem i napięciem. Do jej przeprowadzenia z dzieckiem warto się odpowiednio przygotować. Rozmowa z pociechą o śmierci psa powinna być wyważona i dostosowana do wieku. Młodsze dzieci często pojmują śmierć i „zniknięcie” danej osoby i zwierzęcia jako coś chwilowego i odwracalnego. Czworonóg obecny w domu często od pierwszych dni życia dziecka stanowi dla niego nieodzowną część rodziny i domostwa. Jego nagły brak jest czymś nowym i nieznanym. Zupełnie inaczej sytuacja wygląda już za to u nastolatków. Jednakże niezależnie od wieku, informacja o stracie przyjaciela niesie ze sobą ból i często łzy. Rodzic przekazując te smutne wieści powinien wygospodarować sobie odpowiednią ilość czasu dla dziecka. Ta trudna rozmowa nie powinna być przeprowadzona w biegu – warto skupić się na emocjach, jakie czuje dziecko, wesprzeć je, gdy nie może poradzić sobie ze stratą i podzielić się własnymi odczuciami. Bardzo prawdopodobne jest to, że dziecko zacznie zadawać pytania, dobrze więc przygotować się na nie i nie unikać odpowiedzi. Oczywiście należy wyważyć informacje udzielane pociesze, szczególnie, jeśli ukochane zwierzę odeszło w wyjątkowo bolesnych okolicznościach. Warto uszanować dziecięcą ciekawość, ale pozostać szczerym – jeśli śmierć psa wiązała się z jego wiekiem i chorobą, warto oswoić z tym dziecko i uświadomić, że jest to naturalny proces, który dotyka nas wszystkich. Kłamstwa do jakich często posuwają się zmartwieni cierpieniem dzieci rodzice, o możliwym powrocie zwierzęcia, bądź jego czasowej nieobecności wyrządzą większą szkodę niż pożytek i rozbudzą niepotrzebną nadzieję, którą w końcu będzie należało zgasić. Warto więc szczerze, aczkolwiek z wyczuciem uświadomić dziecku, że to, co się wydarzyło jest nieodwracalne i choć jest to bolesne, należy się z tym oswoić i pogodzić.

Rodzic również powinien zadawać dziecku pytania! „Jak się czujesz?”, „Czy mogę w jakiś sposób ci pomóc?”, Czy chciałbyś jeszcze czegoś się dowiedzieć?”, „Czy możemy wspólnie zrobić coś, byś poczuł się lepiej?”. Niewiele potrzeba, by dziecko przytłoczyła trudna i kryzysowa sytuacja. Zaangażowanie rodzica może mu tylko pomóc uzewnętrznić własne uczucia i emocje – ich głośne wypowiedzenie da choćby chwilowe uczucie ulgi i solidarności z rodzicem, który z dużą dozą prawdopodobieństwa czuje się podobnie, choć może lepiej sobie z tym radzić. Wspólny czas i rozmowa mogą pomóc rozładować stres.

Rozmowa o śmierci psa to nie wszystko – czyli kiedy pustka daje się we znaki

Gdy doświadczamy bolesnych, stresowych sytuacji czasem najlepszym lekarstwem jest czas. Co jednak zrobić w chwili, kiedy dziecko cierpi i tęskni za przyjacielem, nie potrafiąc poradzić sobie ze stratą, a rodzic traci już pomysły na to jak mu pomóc?

Dziecko zupełnie inaczej radzi sobie z uczuciem pustki, tęsknotą i trudnymi emocjami. Często staje się lękliwe, a czasem wręcz przeciwnie – pobudzone i rozdrażnione. Być może nadal płacze i nie rozumie, dlaczego właśnie jego przyjaciel odszedł. Często dla dziecka śmierć psa to pierwsze zetknięcie się z abstrakcyjnym nadal pojęciem straty i przemijania. Jest to ogromne wyzwanie dla rodzica i swego rodzaju kamień milowy w rozwoju dziecka – odpowiednie przepracowanie tych emocji i uporanie się z nimi w dużej mierze uwarunkować tę zdolność na przyszłość.

Należy stopniowo oswajać dziecko z uczuciem pustki – dom, który zapewne jest jeszcze pełen różnego rodzaju „pamiątek” po zwierzęciu jest wyjątkowo trudnym terenem dla dziecka. Oczywistym jest, że rodzic z wielu względów najpewniej po pożegnaniu zwierzaka będzie dążyć do uprzątnięcia pozostałych po nim rzeczy. Warto jednak upewnić się, jak reaguje na to dziecko. Nagła zmiana może wywołać jego gniew i dodatkowo zwiększyć stres, co w efekcie może skutkować wzrostem napięcia i u starszych członków rodziny, którzy prawdopodobnie o wiele łatwiej przejdą do porządku dziennego w tym smutnym okresie.

Jak zatem funkcjonować dalej? Warto zaangażować dziecko w „pożegnanie” przyjaciela, jeśli tego potrzebuje. Często rodzice w zaciszu domowego ogrodu bądź w wybranym miejscu stawiają coś, co w pewien sposób upamiętnia czworonożnego przyjaciela. Może to być tabliczka z imieniem, mała ramka ze zdjęciem. Czasem dziecko decyduje się na zachowanie jakiegoś przedmiotu powiązanego ze zwierzęciem – piłeczki bądź innej zabawki. Nie warto tego zabraniać – w danej chwili jest to dla pociechy ważne i kojące i należy to uszanować.

Gdy czas mija, a tęsknota po śmierci psa nie ustaje

Zwierzę w domu w pewien sposób modernizuje funkcjonowanie całej rodziny. Jest czas na spacery, zabawę, karmienie, wizyty u weterynarza, wspólne fascynujące wycieczki, czy leniwe drzemki. Jest chwila na kojące głaskanie futerka i dzikie gonitwy za piłką. Często zwierzę stanowi dla dziecka jedyne towarzystwo w chwilach, gdy rodzice nie są w stanie zapewnić mu na tyle uwagi, ile by w danej chwili oczekiwało. Oczywiście nie jest to regułą! Warto jednak przyjrzeć się temu, jak wiele czasu pociecha spędzała z pupilem. Jeśli byli nierozłącznymi towarzyszami zabaw, oczywistym jest to, że pustkę odczuwa ono o wiele mocniej.

Niektórzy rodzice machinalnie po stracie zwierzęcia decydują się często na przygarnięcie kolejnego. Wielokrotnie okazuje się, że czasami nie są na to gotowi, a dziecko, któremu chcieli sprawić radość, nie potrafi zaangażować się w opiekę czy zabawę z nowym towarzyszem w takim stopniu, jakiego się spodziewali. Dlatego warto rozważyć wszelkie za i przeciw takiej decyzji i przede wszystkim nie spieszyć się!

Obcowanie ze zwierzętami jest możliwe nie tylko w domu – jeśli rodzice są w stanie znaleźć odrobinę czasu, być może warto odwiedzić lokalne schronisko razem z dzieckiem i spróbować zaangażować je w drobną pomoc tej instytucji? Wiele schronisk zezwala rodzinom na spacery z wybranymi psami. Czasem można także wesprzeć pracowników pomagając myć miski, donosząc karmę, czy czyszcząc psie boksy. Jeśli dziecko jest starsze i interesuje się wolontariatem i formami pomocy, jest to wspaniała forma na spędzenie wolnego czasu w towarzystwie wielu oczekujących uwagi zwierząt!

Podsumowanie

Nie ma jednego, idealnego scenariusza i uniwersalnej odpowiedzi na to „jak powiedzieć dziecku o śmierci psa”. Przedstawione powyżej wskazówki mogą ułatwić uporanie się z tym trudnym okresem, jakim jest nagła utrata psiego przyjaciela. Jednakże z całą pewnością, jeśli rodzic wykaże się empatią i zrozumieniem dla często gwałtownych i emocjonalnych reakcji dziecka, przyniesie to o wiele lepszy efekt, niż odwrócenie się od pociechy w tym przykrym czasie i pozostawienie jej samej sobie w sytuacji nowej i wyjątkowo bolesnej, niezależnie od wieku. Warto mieć na uwadze, że takie kryzysy to olbrzymie wyzwanie dla relacji rodzic-dziecko i sprostanie im służy budowaniu relacji opartej na wzajemnym zaufaniu i szacunku. Rodzic wspierający pozytywnie wzmacnia poczucie bezpieczeństwa dziecka i daje mu jasny sygnał, że jest obok i służy pomocą, gdy jest ono w potrzebie.

Exit mobile version